واژه مژده ور ترکیبی است از دو جزء: «مژده» و پسوند «-ور». «مژده» در زبان فارسی به معنای خبر خوش، بشارت یا نوید است و از ریشه‌ی اوستایی و پهلوی گرفته شده است. پسوند «-ور» نیز به معنای دارنده، برخوردار یا همراه با است. بنابراین، در معنای تحت‌اللفظی، مژده ور یعنی دارای مژده یا آورنده‌ی خبر خوش.
در کاربرد ادبی و فرهنگی، این واژه اغلب به کسی اشاره دارد که نوید شادی، امید یا موفقیت می‌دهد. این واژه در متون کهن فارسی، به‌ویژه در شعرها، گاه برای توصیف پیام‌آوران الهی، فرشتگان یا حتی نسیم صبحگاهی به‌کار رفته است؛ مثلاً گفته می‌شود: «نسیم سحر مژده ور بهار آمد»، یعنی نسیم سحر خبر خوش آمدن بهار را می‌آورد. چنین کاربردی نشان می‌دهد که این کلمه علاوه بر معنای ظاهری، بار شاعرانه و نمادین نیز دارد.
از دیدگاه معنایی، این واژه نشانه‌ای از امید، تحول و آغاز نیک است. در فرهنگ فارسی، کسی که مژده ور است، معمولاً با خیر و برکت همراه دانسته می‌شود و حضورش مایه‌ی دلگرمی و آرامش است. این واژه در عین سادگی، روحی مثبت و سازنده دارد و یادآور ارزش خبرهای خوب و نقش آن‌ها در زندگی انسان است.