مهمان سرای

کم ز مهمان سرای عَدْن مدان خوانِ قرآن به پیش قرآن خوان

ای جان تو مسافر مهمان سرای خاک رخت اندرو منه که نه یی تو سزای خاک

برخوان جان خویش به مهمان سرای خلد در حلق علم لقمه ارواح انبیاست

نظیر قصه آن شاهباز سلطانی است که در خرابه به مهمان سرای بومان شد

ای جای دلنشین تو مهمان سرای چشم یک دم چراغ دل شو و بنشین به جای چشم