به لطف آبنماهای سنگی که تاکنون باقیمانده، میتوان به قطعیت در خصوص وجود باغ در پاسارگاد صحبت کرد. از سوی دیگر به لطف آثار - هرچند اندک- باقیمانده میتوان تحلیلی منظرین ارائه کرد و به طرحی دست یافت که احتمالاً با واقعیت پاسارگاد در عهد هخامنشیان سازگار است.
تحلیلهای منظرین مبتنی بر اسناد تاریخی و باستانشناسی حاکی از آن است که کلیه بناهای دشت پاسارگاد در یک ساختار منظم فضایی احداث شدهاند و باغی وسیع بر کلیه عناصر احاطه داشته است. «باغ شاهی» تنها بخش کوچکی از این مجموعه وسیع بوده و به بیان دیگر در پاسارگاد با یک طرح «باغ در باغ» روبرو هستیم.