چیز دار

کلمه‌ی «چیز دار» ترکیبی از دو بخش است: «چیز» و «دار». «چیز» در فارسی به معنای شیء، موضوع یا مورد مشخصی است و می‌تواند به هر چیزی اشاره کند، چه مادی و چه معنوی. «دار» پسوندی است که به معنای دارا بودن چیزی است؛ یعنی چیزی را در اختیار داشتن یا ویژگی داشتن. وقتی «چیز» و «دار» با هم ترکیب می‌شوند، معنی کسی یا چیزی که ویژگی، خصوصیت یا امتیازی دارد را می‌دهد. اصطلاح «چیز دار» در فارسی محاوره‌ای معمولاً به کسی گفته می‌شود که باهوش، با ذکاوت یا دارای توانایی خاص است. همچنین در برخی مواقع می‌تواند به معنای کسی که پول، موقعیت یا امکانات خاصی دارد هم به کار رود، بسته به زمینه‌ی جمله. این عبارت غالباً بار معنایی مثبت و تحسین‌آمیز دارد و نشان‌دهنده‌ی فردی است که ویژگی یا توانایی برجسته‌ای دارد. از نظر دستوری، «چیز دار» یک صفت مرکب است که می‌تواند قبل از اسم یا بعد از فعل بیاید و آن را توصیف کند. در گفتار روزمره، وقتی کسی گفته می‌شود «فلانی چیز داره»، منظور این است که او استعداد، توانایی یا ویژگی خاصی دارد که او را متمایز می‌کند.