چوپانان
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
این دهستان از شمال به ریگ جن و استان سمنان و از جنوب به استان یزد از غرب به انارک و از شرق به شهرستان خور منتهی می شود.
چوپانان روستایی جدید است که تأسیس آن حدود سال ۱۲۸۰ هجری شمسی می باشد. البته سون هدین در کتاب خود که با نام کویرهای ایران ترجمه شده است، تأسیس ابن روستا را ۱۹۰۳ می داند. قبل از آن در محل این روستا چاهی بوده است که چوپانها و گله داران و ساربانان برای آب دادن به گوسفندان و شتران خود از آن استفاده می کردند.
در حدود سال ۱۲۸۰ خورشیدی چند نفر از شترداران و صاحبان گله ها تصمیم می گیرند که قناتی در آن منطقه حفر کنند. پس از تکمیل قنات معلوم شد که آب زیادی از قنات بدست می آید و می توان برای کشاورزی نیز از آن استفاده کرد؛ و بدین صورت سنگ بنای روستا گذاشته می شود.
بنیان گذاران چوپانان شتردارانی اهل انارک بوده اند و به شغل باربری از جنوب کشور تا تهران مشغول بودند. به علت هرج و مرج در دوره قاجار ترجیح می دهند که به شترداری پایان داده و زندگی قلعه نشینی و کشاورزی را انتخاب کنند این افراد و شرکا به شرح زیر می باشند:
• حاج محمدعلی فرزند رمضان ( خاندان مستقیمی ) مالک دو شبانه روز املاک چوپانان
• حاج محمد علی فرزند محمد ابراهیم ( خاندان عمادی ) مالک دو شبانه روز چوپانان
• محمد فرزند حاج عبدالله ( خاندان بقایی و رحیمی ) مالک یک شبانه روز
• باقر فرزند حاج محمد ( خاندان امینی ) مالک یک شبانه روز
• حاج مهدی فرزند حاج عبدالله ( خاندان عسگری ) مالک یک شبانه روز
• حاج محمد فرزند حاج رحیم ( زاهدی ) یک شبانه روز
به علت مخالفت جندقی ها ( ظاهراً مخالفت جندقی ها شایعه ایست که کارگزار مشیرالملک نایینی برای کارشکنی در حفر قنات چوپانان به دستور ایشان ساخته است و صحت ندارد که با شراکت مشیرالملک غائله ختم به خیر می شود ) و اینکه زمین های آماده را از آن خود می دانستند و ممکن بود برای مالکیت آن ها مشکلاتی پدید آید تصمیم می گیرند که دو شبانه روز از مالکیت چوپانان به مشیرالملک نائینی منشی دفتر ظل السلطان اعطا شود تا او حامی روستا در مقابل آنان باشد فرزندان مشیر الملک یا خود ایشان بعداً املاک خود را به خاندان طباطبایی در چوپانان می فروشند.
جمله سازی با چوپانان
عروسان (سنگ تزئینی) یک اندیس مصالح ساختمانی است که در حوالی شهر چوپانان استان اصفهان قرار دارد و مادهٔ معدنی موجود در آن، سنگ تزئینی است.
البته به گفته برخی از اهالی این شهر، با توجه به اینکه در شهرکرد چه در قدیم و چه در حال کردین (نوعی بالاپوش نمدی که چوپانان لر به تن میکنند) تولید میشود، ابتدا به این مکان دهکردین و بعدها به خاطر راحتی کار، به آن دهکرد گفته شد.
از آنجائی که گَوَن قابلیت اشتعال خوبی دارد اهالی و چوپانان در زمستانها و هوای سرد با آتش زدن گَوَنها خود را گرم مینمایند و در قدیمالایام برخی از اهالی منطقه با کندن گَوَن و فروش آن امرار معاش نموده روزگار میگذرانیدهاند.
تاریخ خیسترن به قرون وسطی بازمیگردد، زمانی که این منطقه روستایی بکر و دستنخورده بود و کشاورزان و چوپانان در آن زندگی میکردند. با گذشت زمان، خیسترن رشد کرد و به یک جامعه پویا تبدیل شد، اما همچنان اصالت و سادگی خود را حفظ کرد.
همانطور که انتظار میرفت چوپانان به برخی از یهودیان حمله کردند، به ویژه در قلعه مونتکلوس، جایی که بیش از ۳۰۰ یهودی کشته شدند. پسر جیمز آلفونسو برای تحت کنترل درآوردن آنها فرستاده شد. مسئولین قتلعام در مونتکلوس دستگیر و اعدام شدند. دیگر هیچ حادثه ای رخ نداد و جنگجویان صلیبی پراکنده شدند.
در این میان جنبشی مردمی، به رهبری چوپانی مجارستانی که خود را «آقای مجارستان» مینامید، برپا شد و سراسر فرانسه را نیز فرا گرفت و چون بیشتر شرکتکنندگان در آن کشاورزان و چوپانان بودند، به «حمله صلیبی چوپانان» معروف شد.
