مونولوگ به معنای گفتاری است که یک فرد به تنهایی آن را بیان می‌کند. این نوع گفتار معمولاً در نمایشنامه‌ها، فیلم‌ها و ادبیات به کار می‌رود و شامل افکار، احساسات و تجربیات گوینده است. هدف از مونولوگ، جلب توجه مخاطب و انتقال پیام به صورت عمیق و تاثیرگذار می‌باشد. مونولوگ و دیالوگ دو نوع گفتار متفاوت هستند. در مونولوگ، یک فرد به تنهایی صحبت می‌کند و هیچ پاسخ یا واکنشی از طرف دیگر وجود ندارد. در مقابل، دیالوگ شامل گفت‌وگوی دو یا چند نفر است که در آن تبادل نظر و پاسخگویی صورت می‌گیرد. این تفاوت باعث میشود هر یک در روایت داستان و انتقال احساسات نقش متفاوتی ایفا کنند.
مونولوگ
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
دانشنامه آزاد فارسی
(یا: تک گفتار) سخن گفتن یک نفره. گرچه از این اصطلاح معمولاً چنین برمی آید که یک اجرای نمایشی تک نفرۀ استادانه است. مونولوگ های ادبی غالباً قطعاتی نمایشی اند که در آن ها شخصیتی، خصوصیت ویژۀ خود را گاهی بی اختیار (همچون در مونولوگ های نمایشی) آشکار می سازند؛ تک گویی (حدیث نفس) در نمایش، کارکردی شبیه به مونولوگ دارد. مونولوگ در دیالوگ (گفت وگوی نمایشی) می تواند رخ دهد؛ مثلاً در گفت وشنودی که، در آن، فردی بی مقدمه حکایتی طولانی را آغاز می کند.
