کلمه قسو در زبان فارسی به معنای ترس است و به طور غیررسمی برای بیان احساسی از ترس یا وحشت به کار می‌رود. این واژه از نظر قواعد نگارشی و گرامری به تمامی اصول نویسه‌نگاری در زبان فارسی احترام می‌گذارد. أَلَمْ يَأْنِ لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَلَا يَكُونُوا كَالَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلُ فَطَالَ عَلَيْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ ۖ وَكَثِيرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ. آیا زمان آن نرسیده است که دل‌های مؤمنان برای یاد خدا و قرآن نازل شده نرم و متواضع شود؟ آیا نباید مانند کسانی باشند که پیش از این کتاب آسمانی به آنان داده شده بود و در پی گذر زمان، به سرگرمی‌های دنیوی و آرزوهای دور و دراز مشغول شدند، تا جایی که دل‌هایشان سخت و غیرقابل انعطاف گردید و بسیاری از آنان به نافرمانی پرداختند؟ مقاتل و کلبی بیان می‌کنند که این آیه یک سال پس از هجرت در مورد منافقین نازل شد، زیرا آن‌ها از سلمان فارسی خواسته بودند که درباره تورات و شگفتی‌های موجود در آن کتاب برایشان صحبت کند.
