کلمه «فرمودنی» از ریشه «فرمودن» در زبان فارسی گرفته شده است و به معنای چیزی است که قابل گفتن یا بیان کردن باشد. وقتی چیزی «فرمودنی» گفته می‌شود، منظور این است که آن مطلب ارزش گفتن دارد یا شایسته انتقال به دیگران است.
این واژه غالباً در متون ادبی، دینی یا رسمی استفاده می‌شود و به نکته‌ای اشاره دارد که قابل ذکر است و نباید نادیده گرفته شود. مثلاً وقتی گفته می‌شود «این نکته واقعاً فرمودنی است»، منظور آن است که بیان آن اهمیت دارد و شنیدن یا گفتنش مفید است.
بار معنایی «فرمودنی» مثبت است و نشان‌دهنده ارزش محتوای گفته شده است. این کلمه معمولاً به تحسین، توصیه یا تأکید بر نکته‌ای اشاره دارد و نقش آن برجسته کردن اهمیت بیان یا گفته‌ای خاص است.