ژان کالون الهیدان و اصلاح‌طلب مذهبی فرانسوی، از چهره‌های تأثیرگذار نهضت پروتستانتیسم محسوب می‌شود. او در نویون، از ایالت پیکاردی زاده شد و در ژنو درگذشت. کالون در آغاز منشی اسقف نویون بود و به دلیل مخارج سنگین زندگی، با تنگدستی روزگار میگذراند. در سال ۱۵۲۳ برای ادامهٔ تحصیلات به دانشگاه پاریس رفت و در آنجا با علوم گوناگون زمانه آشنا شد. ابتدا به تشویق پدر به تحصیل در علوم دینی و امور کلیسایی روی آورد، اما پس از مدتی پدرش تغییر عقیده داد و او را به مطالعهٔ حقوق سوق داد. کالون در دانشگاه‌های اورلئان و بورژ به تحصیل پرداخت و در این دوره با عقاید اصلاح‌طلبی آشنا شد. در سال ۱۵۳۳ پیوند خود را با کاتولیسیسم گسست و در ۱۵۳۴ به‌طور رسمی به آیین پروتستان گروید.
در سال ۱۵۳۵ کتاب مشهور خود با عنوان اساس مسیحیت را به پایان رساند که در مارس ۱۵۳۶ به زبان لاتین و سپس در ۱۵۴۱ به فرانسه منتشر شد. او برای تدریس علم کلام به ژنو دعوت شد، اما در سال ۱۵۳۸ به دلیل اجرای اصلاحات گسترده و اعمال انضباطی سخت‌گیرانه از این شهر تبعید گردید. با بازگشت دوباره به ژنو، این شهر را به دژی مستحکم برای آیین پروتستان تبدیل کرد و با سخت‌گیری بسیار به اجرای عقاید خود پرداخت. از اقدامات جنجال‌برانگیز او، محاکمه و اعدام مخالفانی مانند ژاک گروئه و به‌ویژه میخائل سروت در سال ۱۵۵۳ بود. کالون در پنجم ژوئن ۱۵۵۹ فرهنگستان ژنو را بنیان نهاد که به‌زودی به کانونی درخشان برای علم و دانش تبدیل شد.
او علاوه بر فعالیت در ژنو، با گسترش عقاید خود در سطح اروپا، با کشورهایی مانند فرانسه، هلند، اسکاتلند، انگلستان و لهستان در ارتباط بود و شاگردانی تربیت کرد که به تأسیس کلیساهای پروتستان در مناطق مختلف پرداختند. این تلاشهای پیگیر به تدریج سلامتی او را تحت تأثیر قرار داد و سرانجام در ۲۷ مه ۱۵۶۴ درگذشت. از نویسندگان سدهٔ شانزدهم به‌شمار می‌رود که با بیانی دقیق و فصیح، علم کلام را تقریر کرد و از منطقی نیرومند برخوردار بود. از او علاوه بر کتاب اساس مسیحیت، یک رساله، یک تفسیر مذهبی و مجموعه‌ای از نامه‌ها به جای مانده است.