کمیتهٔ مشترک ضد خرابکاری، اصطلاحی بود که ساواک برای معرفی و تخریب چهره مبارزان و انقلابیون که عمدتاً به‌صورت مسلحانه فعالیت می‌کردند ابداع کرده بود. پس از تظاهرات سراسری دانشجویان در سال ۱۳۴۹، ادارهٔ کل سوم ساواک کمیتهٔ ویژه‌ای را مأمور شناسایی عوامل اصلی حرکت‌های دانشجویی نمود. این کمیته فعالیت خود را در زندان اوین متمرکز کرد و در مدتی کوتاه، موفق به کشف سازمان چریک‌های فدایی خلق، گروه فرقان، گروه امیرپرویز، گروه سیاهکل و دیگر گروههای کمونیستی شد. همزمان، کمیتهٔ دیگری از سوی ساواک متشکل از نیروهای ادارهٔ کل سوم در اوین مستقر شد و با نفوذ در سازمان مجاهدین خلق و تعقیب و مراقبت گسترده از افراد، خانه‌های تیمی و امکانات آن، اشراف کاملی به این سازمان پیدا کرد. با توجه به برگزاری آیین‌های دو هزار و پانصدسالهٔ شاهنشاهی و احتمال انجام عملیات از سوی مجاهدین خلق، ساواک در شهریور ۱۳۵۰ عملیات گسترده‌ای انجام داد و ده‌ها نفر از کادرها و عناصر اصلی این سازمان را دستگیر کرد. در این عملیات، علاوه بر دستگیری سران و بنیانگذاران، چندین خانهٔ تیمی کشف و مقادیر زیادی اسناد درون‌سازمانی و سلاح و مهمات ضبط شد.
در پی ضربات واردشده به گروههای معتقد به مبارزهٔ مسلحانه مانند سازمان مجاهدین خلق و چریک‌های فدایی خلق ــ عناصر باقی‌ماندهٔ آنها به عملیاتی از قبیل ربودن شهرام (پسر اشرف پهلوی)، سرقت از بانکها، حمله به کلانتری قلهک تهران و حمله به کلانتری ۵ تبریز دست زدند که به کشته شدن تعدادی از نیروهای شهربانی و خلع سلاح برخی مأموران انجامید. در نتیجه، شهربانی گروههای ویژه‌ای را برای تعقیب و شناسایی عوامل این عملیاتها مأمور کرد. با تداوم این درگیری‌ها، به دستور محمدرضا شاه در تاریخ ۴ فروردین ۱۳۵۰، کمیتهٔ مشترک ضد خرابکاری در محل شهربانی تشکیل شد. در این کمیته که ساواک برای تعقیب مبارزان و گروههای مسلح تشکیل داده بود، کلیهٔ نیروها و امکانات در اختیار کمیته قرار گرفت و مقرر شد تمام سرنخ‌های اطلاعاتی و عملیاتی ساواک، اطلاعات شهربانی، پلیس تهران و سایر نهادهای رژیم، به این کمیته منتقل شود.
استعداد اولیهٔ کمیتهٔ مشترک ضد خرابکاری ۲۶۵ نفر بود که یک‌سوم آن از کارکنان ساواک و دو سوم دیگر از درجه‌داران، افسران و پاسبان‌های شهربانی تشکیل می‌شد. ریاست کمیته به عهدهٔ سپهبد صدری (رئیس شهربانی وقت) و مسئولیت ستاد آن بر عهدهٔ پرویز ثابتی گذاشته شد. ساختار تشکیلاتی کمیته شامل سه واحد اداری، اطلاعاتی و پشتیبانی بود و تا سال ۱۳۵۱ به همین شکل فعالیت کرد. اما در اوایل سال ۱۳۵۲، به‌دلیل گسترش فعالیتها و وجود نقایص و مشکلات سازمانی، ساواک طرح جدیدی برای ساختار و تشکیلات کمیته طراحی کرد که پس از تصویب شاه به اجرا درآمد و سرتیپ رضا زندی‌پور از امرای ساواک به ریاست کمیته منصوب شد. وی در تاریخ ۲۶ اسفند ۱۳۵۳ به دست اعضای سازمان مجاهدین خلق کشته شد و پس از او، مدتی کوتاه ودیعی سرپرستی کمیته را بر عهده گرفت و سپس سجده‌ای از سوی شاه به ریاست کمیتهٔ مشترک ضد خرابکاری منصوب گردید.
