کلمه «وَهَبَتْ» در زبان عربی به معنی «بخشید» یا «هدیه کرد» است. این واژه به طور خاص به عمل بخشش و اعطای چیزی به دیگری اشاره دارد و در متون مختلف عربی، به ویژه در قرآن کریم، به کار رفته است.
مثال از قرآن:
در بخشی از آیه ۵۰ سوره احزاب، این کلمه به صورت «وَإِن وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ» آمده است که ترجمه آن می‌شود:
«و اگر [زنی] خود را به پیامبر هبه (بخشد) کند…»
در اینجا «وَهَبَتْ نَفْسَهَا» به معنای زن مؤمنه‌ای است که بدون مهر، خود را به پیامبر هدیه می‌دهد یا به صورت مجانی در اختیار او قرار می‌دهد، مشروط بر اینکه پیامبر بخواهد با او ازدواج کند. این عبارت نشان‌دهنده نوعی بخشش یا هدیه خود زن به پیامبر است، که در شرایط خاصی جایز و مشروع شناخته شده است.
این مفهوم در واقع به نوعی از فداکاری و ایثار اشاره دارد که در آن زن به طور داوطلبانه و با اراده خود، تصمیم به بخشش خود می‌گیرد. این عمل نه تنها به معنای بخشش جسمی، بلکه به معنای ابراز عشق و ارادت به پیامبر نیز تلقی می‌شود. در این زمینه، «وَهَبَتْ» به عنوان یک عمل مثبت و محترم در نظر گرفته می‌شود که نشان‌دهنده‌ی تعهد و وفاداری به اصول دینی و اخلاقی است.
