کوچه گرد

هوای نفس ترا کوچه گرد ساخته است وگرنه نقد بود هر چه مدعای دل است

اوراق دل ز منت شیرازه فارغ است تا کوچه گرد زلف حواس است بوی دوست

به خودسری نتوان کوچه گرد شد زاهد رموز عشق و جنون، اوستاد می خواهد

خرقه اش را بخیه از دندان سگ باشد مدام هر تهیدستی که گردد کوچه گرد احتیاج

گرچه هر شب بر سر راهم کمین شحنه است کوچه گرد عشقم و باکی ندارم از عسس

تا همچو دیده‌ام نبود کوچه گرد شهر از پا فتاده و سر کویی گرفته دل