لغت نامه دهخدا
کافرانه. [ ف ِ / ف َ ن َ / ن ِ ] ( ص نسبی، ق مرکب ) مانا بکافر. ملحدانه. از روی کفر و بیدینی و الحاد. ( ناظم الاطباء ).
کافرانه. [ ف ِ / ف َ ن َ / ن ِ ] ( ص نسبی، ق مرکب ) مانا بکافر. ملحدانه. از روی کفر و بیدینی و الحاد. ( ناظم الاطباء ).
از روی کفر و بی دینی، مانندِ کافران: چهرۀ کافرانه.
مانند کافران ملحدانه.
💡 کاکل کافرانه بین، زیور گوش او نگر و آن مغلی مغولها بر سر و دوش او نگر
💡 زان زلف کافرانه مرنج، اوحدی، دگر کز کافری بدیع نباشد جنایتی
💡 به چنگ طفل مسلمانیم اسیر صفایی که کافرانه خورد خون چو شیر دختر تاکم