غوربا

لغت نامه دهخدا

غوربا. [ رَ ] ( اِ مرکب ) آش غوره. ( فرهنگ شعوری ج 2 ورق 188 الف ). حصرمی. ( دهار ). غوره با. ( ناظم الاطباء ). رجوع به غوره با شود.

فرهنگ عمید

= غوره با

جمله سازی با غوربا

تافته طبعی مکن بر سر خوان طمع تا نخوری غوربا هم ز رخ میزبان