شادی بیک

شادی بیک از نسل و نوادگان جوجی خان، پسر بزرگ چنگیزخان و یکی از خان‌های دشت قبچاق است. چنگیز خان با نام اصلی تموچین؛ حدود ۱۱۶۲ – ۲۵ اوت ۱۲۲۷ بنیان‌گذار و نخستین خان امپراتوری مغول بود که از سال ۱۲۰۶ تا زمان مرگش در ۱۲۲۷ بر این امپراتوری حکومت کرد. امپراتوری مغول بعدها به بزرگ‌ترین امپراتوری پیوسته در تاریخ جهان تبدیل شد. چنگیز خان به عنوان مؤسس این امپراتوری عظیم، به طور گسترده‌ای به عنوان یکی از بزرگ‌ترین فاتحان و رهبران نظامی تاریخ شناخته می‌شود. او بخش عمده‌ای از زندگی‌اش را صرف متحد کردن قبایل مغول کرد و پس از آن، سلسله‌ای از لشکرکشی‌ها را آغاز نمود و بر بخش‌های وسیعی از شرق، مرکز و غرب قاره آسیا تسلط یافت. چنگیزخان مغول، که با نام تموچین شناخته می‌شود، بین سال‌های ۱۱۵۵ تا ۱۱۶۷ میلادی به دنیا آمد. او بزرگ‌ترین فرزند یسوکای بهادر، رئیس طایفه بورجیگین، و هوئلون، زنی از قبیله اولخونودها، بود. یسوکای در زمانی که تموچین هشت ساله بود، درگذشت و خانواده‌اش توسط قبیله خود در دشت‌های مغولستان رها شدند و به انزوا رفتند. تموچین به تدریج گروهی کوچک از پیروان را گرد خود جمع کرد. دوستان او، جاموقا و طغرل، دو تن دیگر از سران مغول، در مسیر ظهور چنگیزخان به او کمک کردند. به دلیل عدم وجود منابع معتبر، این دوره از زندگی تموچین به خوبی شناخته نشده است. او ممکن است مدتی را به عنوان خدمتگزار در دودمان جین سپری کرده باشد. اتحاد او با جاموقا و طغرل در اوایل قرن سیزدهم به طور کامل شکست خورد، اما تموچین موفق شد هر دو را شکست دهد و ادعای حاکمیت انحصاری بر قبایل مغول را به دست آورد. او در سال ۱۲۰۶ در قورولتای به طور رسمی عنوان چنگیزخان را پذیرفت.