سماوات

سماوات به معنای آسمان‌ها یا آسمان‌های بالا است. این واژه در زبان عربی و فارسی به کار می‌رود و به طور کلی به فضای فوقانی و بالا از زمین اشاره دارد.

ویژگی‌ها و معانی

آسمان‌ها: در مفهوم عمومی، سماوات به مجموعه آسمان‌ها اشاره دارد که شامل آسمان‌های مختلف و لایه‌های جوی می‌شود. این واژه در متون دینی و فلسفی برای توصیف آسمان‌های مختلف به کار می‌رود.

مفاهیم دینی: در متون دینی، به ویژه در قرآن کریم، این واژه به عنوان اشاره‌ای به آفرینش خداوند و عظمت آسمان‌ها و کهکشان‌ها به کار می‌رود. در این زمینه، سماوات به معانی مختلفی از جمله آسمان‌های مادی و معنوی اشاره دارد.

جهان‌های دیگر: در برخی از متون فلسفی و عرفانی، سماوات به معنای جهان‌های دیگر یا مرتبه‌های بالای وجود نیز به کار می‌رود و به جنبه‌های غیر مادی و معنوی اشاره دارد.

لغت نامه دهخدا

سماوات. [ س َ ] ( ع اِ ) ج ِ سماء،آسمان. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

آسمانها، جمع سمائ، سموات جمع گویند
( اسم ) جمع سمائ آسمانها.

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی سَمَاوَاتٍ: آسمانها
ریشه کلمه:
سمو (۴۹۳ بار)

جملاتی از کلمه سماوات

کوس ناموس تو از کنگره عرش زنیم عَلَم مهر تو بر بام سماوات بریم
کرده طلوع از ورای سبع سماوات اختر مسعود بی وبال حقیقت
پیکان آسمان که به اسرار ما درند ما را کشان کشان به سماوات می‌برند