قطع شجر

[ویکی فقه] قَطْع شَجَر بمعنای بریدن درخت است.
بریدن درخت در جنگ ممنوع است، مگر درختی که مانع پیروزی در جنگ می‏شود؛ که از دیدگاه فقه اسلام بریدنش جایز است، به دلیل روایت مأثور از پیامبراسلام (صلی الله علیه وآله):
«... وَ لا تَقْطَعُوا شَجَراً الّا انْ تَضْطَرُّوا الَیْها...»«هیچ درختی را قطع نکنید، مگر اینکه ناچار باشید.» 
علت قطع نخل در غزوه بنی نظیر
در غزوه بنی نضیر زمانی که یهودیان درب دژهای خود را بسته و بر بالای بامها با پرتاب تیر و سنگ در مقابل حمله سپاه اسلام مقاومت می‏کردند، پیامبر (صلی الله علیه وآله) دستور داد که نخلهای آنان را قطع کنند و بسوزانند. ایشان دو نفر از یاران خود، ابولیلی مازنی و عبدالله بن سلام را مامور این کار کرد. ابولیلی مهمترین نوع درختان خرما را قطع می‏کرد، ولی عبدالله بن سلام درختهای نر و کم بار را می‏برید. در این مورد از آن دو سؤال شد، ابولیلی گفت: قطع درختان گزیده برای یهود ناراحتی بیشتری ایجاد می‏کند و عبدالله بن سلام گفت: می‏دانم که خداوند اموال ایشان را نصیب پیامبر (صلی الله علیه وآلهص) کرد، خواستم نوع بدی را قطع کرده باشم. نوعی درخت خرما که عجوه نامیده می‏شد بهترین منبع در آمد یهودیان بود. در باره اینکه قطع کردن درختان و رها کردن آنها هر دو، مورد رضایت خداوند است این آیه نازل شد:«ماقَطَعْتُمْ مِنْ‏لینَةٍ اوْ تَرَکْتُمُوها قائِمَةً عَلی‏اصُولِها فَبِاذْنِ‏اللَّهِ وَ لِیُخْزِیَ الْفاسِقینَ»«آنچه از درختان خرما که در دیار بنی نضیر بریدید، یا باقی گذاردید، همگی به فرمان خداوند و صلاح مسلمانان و برای سرکوبی نابکاران متمرد بود.»