غمند

عالمی در غمند و ماتم، از آنک عمل و علم و فضل، گشت یتیم

که یکسر ز بهر طغان در غمند شب و روز با دیده پرنمند

ظالم و مظلوم سر مست غمند عاقل و دیوانه همدست همند

افسون غمند باده و مستی بر لشکر غم گمار، افسون را

بی‌نوایا‌نند اما گنج‌داران غمند تیره روزانند اما آفتاب عالمند

مردم از گریه ی من غرقه دریای غمند تا عنان نظر از دست مصالح دادم