عجوبه

چو من به معجز نظم و عجوبه نکته نه معجزی است به غزنین نه معجبی به هری

ز عرش و کرسی و لوح و قلم عجوبه بسی پدید کردی و بر عقل از آن نظاره عما

دران عجوبه نموداری از همه کردی امانتت را هم دادیش به رسم خفا

شه صلاح الدین که تو هم حاضری هم غایبی ای عجوبه و اصلم بیا بیا بیا بیا