خوش لهجه

خوش لهجه، واژه‌ای است که به زیبایی و شیرینی بیان سخنان فرد اشاره دارد. این صفت می‌تواند به نوعی نشان‌دهنده مهارت در زبان‌آوری و توانایی در انتقال احساسات و افکار به شیوه‌ای دلنشین باشد. افرادی که دارای لهجه خوش هستند، معمولاً توانایی دارند تا با لحن و تن صدای خود، مخاطب را جذب کرده و ارتباط بهتری برقرار کنند. این ویژگی نه‌تنها در گفتار روزمره، بلکه در هنرهایی چون شعر و ادبیات نیز اهمیت زیادی دارد. خوش لهجه بودن می‌تواند به ایجاد حس نزدیکی و صمیمیت در گفتگوها کمک کند و افراد را به یکدیگر نزدیک‌تر سازد. همچنین، این صفت می‌تواند در موقعیت‌های اجتماعی و حرفه‌ای تأثیرگذار باشد و به فرد کمک کند تا در جمع‌های مختلف به خوبی مورد توجه قرار گیرد. در نهایت، خوش لهجه بودن نه‌تنها به مهارت‌های زبانی فرد بستگی دارد، بلکه به شخصیت و شیوه تعامل او با دیگران نیز مرتبط است.

لغت نامه دهخدا

خوش لهجه. [ خوَش ْ / خُش ْ ل َ ج َ / ج ِ ] ( ص مرکب ) خوش زبان. آنکه سخن وی آشکارا بود و در هم نباشد. آنکه سخنش بواسطه اداءخوب شیرین و مطبوع است. ( ناظم الاطباء )

فرهنگ عمید

دارای لهجۀ زیبا.

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - کسی که طرز بیانش دلپسند باشد. ۲ - آنکه سخنش مطبوع باشد خوش زبان.

جملاتی از کلمه خوش لهجه

مطرب خوش لهجه به آن در نواست گنبد فیروزه ازان پر صداست
طوطئی خوش لهجه ی فرخ لقا طوطئی شیربن زبان و جان فزا
ای مطرب خوش لهجه شیرین دم عارف یاری ده و برگو که چنین یار که دارد
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال شیخ بهایی فال شیخ بهایی فال تخمین زمان فال تخمین زمان فال چای فال چای فال تماس فال تماس