ضنت

گر جان طلب کند ز تو جانان، بدین قدر ضنت مکن، فدا کن و منت پذیر ازو

بیا بگذر ازین نعمت که: بدهندت به صد ضنت چو بذل و فضل بی منت زرب ذوالمنن بینی

پدر ضنت کند بر وی جواهر که وقت حاجتش باشد ذخایر

عجز ‌چون تو کهتری در نزد چون او مهتری راستی‌گویم دلیل ضنت اش و سوء ظن

خدا را نیست ضنت بر خلایق کند بخل او بجای غیر لایق