ز برم

عکس حضور عیش ما خارج شخص هیچ نیست من ز برت کجا روم‌گر ز برم تو می‌روی

وزید باد فنا و ربود گل ز برم نماند طاقت و جانم ز خار غم فرسود

تا برفتی ز برم در نظرم قامت تو راست مانند سهی سرو روان بر لب جوست

می گریزد ز برم با قد چون تیر خدنگ قامت خم شده ام تا به کمان می ماند

خاطرم جمع نشد تا ز برم دور شدی به غلط گوی که این جمع پریشان منست

تو خواستی ز برم تند بگذری ورنه برای مکث توان کرد صد سخن باعث