ترسیدن به واکنشی گفته میشود که در برابر یک تهدید واقعی یا فرضی ایجاد میشود و باعث میگردد فرد احساس نگرانی، هراس، اضطراب و دلهره کند. این واکنش ناشی از شناخت یا تصور خطر است و باعث میشود فرد به طور ناخودآگاه به دنبال راهی برای حفظ امنیت و جان خود باشد.
در این حالت، سیستم عصبی بدن به سرعت فعال میشود و واکنشهای جسمانی مانند افزایش ضربان قلب، تعریق، تنگی نفس و حالت آمادهباش در فرد ظاهر میشود. این نوع ترس، یک مکانیسم طبیعی و حیاتی برای بقا است که به انسانها و حیوانات کمک میکند تا از خطرات دوری کنند یا آماده مقابله شوند.
ترسیدن میتواند در سطح اجتماعی و روانشناختی نیز مورد بررسی قرار گیرد؛ به عنوان مثال، فرد ممکن است از ترس قضاوت دیگران، ترس از شکست، ترس از ناشناختهها یا ترس از تغییرات زندگی دچار اضطراب و نگرانی شود. ترسیدن در این زمینه، بیشتر به عنوان عاملی روانی شناخته میشود که ممکن است فرد را از پیشرفت یا انجام کارهای مهم باز دارد.