دماوند یکی از شهرهای استان تهران و مرکز شهرستان دماوند است. شهرداری این شهر در سال 1312 تأسیس شد. این واژه و نواحی اطراف آن با شماره 56 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده و به عنوان شهر نمونه گردشگری ایران انتخاب شده است. این شهر از توسعه قصبه دماوند شکل گرفته و در فاصله 25 کیلومتری جنوب شرقی کوه دماوند و 74 کیلومتری شرق تهران قرار دارد. ارتفاع آن از سطح دریا 1960 متر است و از طریق چند رود آبیاری میشود. یکی از این رودها از شرق و از دریاچه تار سرچشمه میگیرد و دیگری از شمال غربی، از مناطق مشا و تیزاب سرچشمه گرفته و پس از به هم پیوستن، رود آن را تشکیل میدهند. این شهر در شرق تهران و در فاصله 46 کیلومتری از پایتخت ایران قرار دارد. این نام نامی باستانی است که در طول تاریخ دستخوش تغییرات زیادی شده است.
دماوند
لغت نامه دهخدا
ز بیدادی سمر گشته ست ضحاک
که گویند او به بند است در دماوند.ناصرخسرو.در طره آن قند لب آویز که مژگانْش
دارد صف جادوی دماوند شکسته.
فرهنگ فارسی
فرهنگ اسم ها
معنی: نام کوهی از سلسله جبال البرز در شمال شرقی تهران، دارای دمه و بخار
دانشنامه عمومی
نام دماوند نامی کهن است که در طول تاریخ دچار دگرگونی های بسیار گشته است. در کارنامه اردشیر بابکان به صورت دنباوند و در کتیبه های ساسانی چون کتیبهٔ شاپور اول در نقش رستم و کتیبهٔ نرسی در پایکولی به صورت دُمباوَند و در کتاب جغرافیای موسی خورنی دُمباوَند آمده که ریشه در نام پهلوی آن دارد. دماوند در مورد کوه به از دم زبان پهلوی به معنی گرما یا بخار و گاز است و وند که پسوند نسبت است تشکیل شده است و دارای معنی ظرفی که دارای گرما یا بخار است می باشد اما دربارهٔ نام گذاری شهر می توان گفت که دمب، دمبال، دما و دمال به علاوه آوند یا وند به معنای شهری است که دنباله ظرف یا دنباله کوه واقع شده است؛ بنابراین اگرچه نام کوه و شهر یکی است ولی دارای بار معنایی متفاوت می باشد. دماوند برای کوه به معنی ظرف آتش یا دارنده آتش یا بخار و برای شهر به معنی دنباله ظرف یا دنباله کوه واقع شده می باشد. این شهر از گذشته تا به امروز بر دامنه کوه واقع شده است.
دربارهٔ این نام کسروی عقیده دارد که:
«دماوند و نهاوند شباهت زیادی به یکدیگر دارند: هر دو از دو کلمه ترکیب یافته و در کلمه وند در آخر شریک و یکسان می باشند، به علاوه در نام گذاری این دو آبادی دوری و نزدیکی را نسبت به جایی یا شهری میزان گرفته اند و آنچه که نزدیک بوده نهاوند و آن دیگری را دماوند گفته اند و نها یعنی پیش و روبرو و دما یعنی پشت و دنبال؛ بنابراین نهاوند یعنی شهر و آبادی یا قلعه ایستاده در پیش رو و دماوند یعنی شهر و آبادی یا قلعه ایستاده در دنبال و پشت»
ویکی واژه
بلندترین قله ایران واقع در شمال تهران٬ شکل باستانی واژه دماوند به صورت دَمَهبند است یعنی وابسته به دم یا لحظه. قله دماوند نزد ایرانیان باستان بسیار مرموز و اسرارآمیز بود بخار یا دودی که هنوز هم از آن ساطع میگردد هوای پیرامونش را متغیر گاهی ابری و غبارآلود و گاهی هم صاف آفتابی مینمود بدین سبب دمهبند یعنی لحظهای نامیده شده است.
جمله سازی با دماوند
بنواخت زخشم برفلک مشت آن مشت تویی تو، ای دماوند
ولی از جفای تو خرسند نیست کجا کز تو همچون دماوند نیست
همی تاختی تا دماوند کوه کشان و دوان از پس اندر گروه