دغا

واژه دغا در زبان فارسی به معنای فریب و نیرنگ به کار می‌رود. فریب به معنای ایجاد یک باور نادرست یا حقیقتی ناقص است، یا تلاشی برای جلب اعتماد به چیزی که واقعیت ندارد. طبق آموزه‌های قرآن، برای هر موضوعی معیاری وجود دارد که می‌توان بر اساس آن مسائل را ارزیابی کرد. نمی‌توان تنها به شواهد ظاهری مانند گریه و اندوه، وضعیت پوشش، قدرت بدنی، یا رفاه ظاهری، و همچنین به سوگند و قسم به خدا اعتماد کرد و فردی را صادق دانست. زیرا ممکن است این موارد تنها ظاهرسازی و فریبکاری باشند که در پس آن‌ها، اهداف خاصی دنبال می‌شود. فریب مدیریت به طور عمدی شامل ارسال پیام‌های کلامی یا غیرشفاهی است که به گیرنده القا می‌شود، در حالی که فرستنده از نادرستی آن آگاه است. نیت در این زمینه نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند و تفاوت اصلی بین فریب و اشتباه صادقانه را مشخص می‌سازد.