کلمه صرفاً در زبان فارسی به معنای فقط یا تنها به کار می‌رود و در موقعیت‌های مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد. این واژه باید به شکل صحیح و کامل نوشته شود و از هرگونه تغییر یا اختصار پرهیز شود. این واژه معمولاً به عنوان قید برای محدود کردن یا مشخص کردن یک موضوع به کار می‌رود. این کلمه می‌تواند در ابتدای جمله یا به عنوان بخشی از یک عبارت در میانه جمله قرار گیرد. این کلمه به عنوان یک واژه مستقل استفاده می‌شود و معمولاً نیازی به پیشوند یا پسوند ندارد. لازم به ذکر است که واژه صرف به معنای تنها یا فقط است، اما در برخی زمینه‌ها معانی متفاوتی دارد و معمولاً در متون رسمی و علمی از این واژه استفاده می‌شود. در نوشتار رسمی، بهتر است از کلمات و عبارات دقیق و واضح بهره برد. در جملات طولانی یا پیچیده، استفاده از این واژه به وضوح تأکید می‌کند که موضوع مورد نظر محدود به یک جنبه خاص است.
صرفا
لغت نامه دهخدا
فرهنگ معین
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
معنی ضَرِیعٍ: نام نوعی از تیغها است که به آن شبرق هم میگویند، و اهل حجاز آن را وقتی خشک شد ضریع مینامند، و ناگوارترین و تهوعآورترین گیاه است که هیچ حیوانی آن را نمیخورد، و شاید نامیدن آنچه در آتش است به نام ضریع، صرفا از نظر شباهت در شکل و خاصیت بوده باشد.
معنی عَسَی: امید است - شاید -باشد که (کلمه عسی دلالت بر امید دارد، اما نه تنها امید گوینده بلکه هم در مورد امید خود گوینده استعمال دارد و هم امید مخاطب و هم در مقام مخاطب یعنی مقامی که جا دارد گوینده در برابر مخاطب صرفا اظهار امید کند نه اینکه به راستی خود او د...
ریشه کلمه:
صرف (۳۰ بار)
جملاتی از کلمه صرفا
ز دولاب گردانی آن مشعبد کز آن غرق فتنه است این مصرفانی
تصرفای او را دار تصدیق تو از راه شهود و کشف و تحقیق
