حصول

حصول. [ ح ُ ] ( ع مص ) حاصل شدن. ( زوزنی ) ( تاج المصادر بیهقی ). بحاصل آمدن. بحاصل شدن. به دست آمدن. حاصل گردیدن. پیدا شدن. ( دهار ). باقی ماندن. ( آنندراج ): اقوال پسندیده مدروس گشته... و عالم غدار... بحصول این ابواب تازه روی و خندان. ( کلیله و دمنه ). با حصول ارادت و شمول سعادت روی بغزنه نهاد. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 337 ). حکما گفته اند رزق اگرچه مقسوم است به اسباب حصول آن تعلق شرط است. ( گلستان )

حاصل شدن، بدست آمدن، باقی ماندن چیزی
۱ - ( مصدر ) حاصل شدن بدست آمدن دست دادن رسیدن: حصول مراد. ۲ - (اسم ) ظهور ایجاد وقوع پیدایش. ۳- وجود بعد از عدم. توضیح فارابی گوید: حصول صورت در چیزی بر سه نوع است: یکی حصول صورت در حس و دیگر حصول صورت در عقل و سه دیگر حصول صورت در جسم. قسم اول بواسط. تصور است و قسم دوم بواسط. حصول صورت منفرد او غیر ملابس با ماده در عقل است و قسم سوم بانفعال است.