جنگلی صفت نسبی است که از جنگل مشتق شده و در متون و گفتار به سه مفهوم اصلی به‌کار می‌رود. نخست، این صفت به موجودات یا جوامعی اشاره دارد که در محیط جنگل سکونت دارند؛ برای نمونه، می‌توان از جوامع انسانی ساکن در جنگل یا جانورانی که زیستگاه طبیعی آن‌ها جنگل است، با عنوان جوامع جنگلی یا جانوران جنگلی یاد کرد.
دوم، این واژه برای توصیف گیاهان و درختانی که به‌طور طبیعی در جنگل می‌رویند، استفاده می‌شود. در این مفهوم، بر خلاف گیاهان زراعی یا باغی، بر خودرویی و رشد طبیعی در زیست‌بوم جنگل تأکید می‌شود؛ عباراتی مانند گیاهان جنگلی از این دست هستند که بر منشأ طبیعی و غیرکشت‌شدهٔ آن‌ها دلالت دارند.
سوم، این واژه در معنایی مجازی و گسترده‌تر، به‌معنای وحشی یا نامتمدن نیز به‌کار رفته است. این کاربرد معمولاً برای اشاره به موجودات یا جوامعی است که با زندگی شهری یا متمدنانه فاصله دارند و خصلت‌های بکر و دست‌نخوردهٔ طبیعت را حفظ کرده‌اند. این معنا اگرچه در گذشته پررنگ‌تر بوده، اما همچنان در ادبیات کلاسیک دیده می‌شود.
