جاه طلب

جاه‌طلبی به عنوان تلاشی فردی برای دستیابی به اهدافی نظیر موفقیت، شناخت، نفوذ، رهبری، دانش یا قدرت تعریف می‌شود. بر خلاف تعهد، جاه‌طلبی به جای نوع‌دوستی، جنبه‌ای خودخواهانه دارد. با این حال، جاه‌طلبی به دنبال تصاحب منافع مادی به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم نیست. این مفهوم موضوع بحث‌های متعددی در زمینه‌های اخلاقی-فلسفی، روان‌شناسی، تربیتی و علوم سیاسی است. ریشه واژه جاه‌طلبی به زبان آلمانی باستانی شرافت و طمع برمی‌گردد و در آلمانی میانه بالا به شکل erengitec ثبت شده است. ارسطو نیز در اثر خود، اخلاق نیکوماخوس، به جاه‌طلبی اشاره کرده و آن را در زمره احساسات لذت‌بخش ذهنی قرار می‌دهد. او به‌طور دقیق‌تر توضیح می‌دهد که مانند سایر نگرش‌های ذهنی، جاه‌طلبی می‌تواند در درجات مختلفی از شدت وجود داشته باشد.