تکیه گاه به ساختاری اطلاق می‌شود که بار و وزن سازه‌ها یا اجسام را بر دوش می‌کشد و از سقوط یا واژگونی آنها جلوگیری می‌کند. این ساختار می‌تواند در انواع مختلفی از جمله دیوارهای حائل، ستون‌ها و تیرک‌ها وجود داشته باشد. کاربردهای آن در مهندسی عمران، معماری و سازه‌های موقت و دائمی نمایان می‌شود و به حفظ ایمنی و پایداری سازه‌ها کمک می‌کند. طراحی تکیه گاه تحت تأثیر چندین عامل کلیدی قرار دارد از جمله نوع بار، نوع زمین، شرایط آب و هوایی و مواد مورد استفاده. همچنین، الزامات استانداردهای مهندسی و نیازهای خاص پروژه نیز در طراحی تکیه گاه اهمیت دارند. در نهایت، تحلیل صحیح و دقیق این عوامل می‌تواند به بهینه‌سازی عملکرد و ایمنی تکیه گاه کمک کند.
تکیه گاه
لغت نامه دهخدا
تکیه گاه. [ ت َ ی ِ ] ( اِ مرکب ) محل تکیه و محل آسایش و محل سکون و استراحت و متکا. ( ناظم الاطباء ). مسند. ( آنندراج ). محل اتکا. تکیه جای. آنجا که بدان تکیه کنند
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. [مجاز] پشت وپناه.
فرهنگ فارسی
فرهنگستان زبان و ادب
{fulcrum} [فیزیک] نقطه ای سخت که اهرم حول آن می چرخد
جملاتی از کلمه تکیه گاه
گر تکیه گاه گلخن و گر مسند جم است رویم به روی محنت و لب بر لب غم است
