مصدر مرکب و بهمعنای ستمگری، ظلم و جور است. این مفهوم به وضعیتی اشاره دارد که در آن، حقوق افراد نادیده گرفته میشود، برابری رعایت نمیگردد و انصاف جای خود را به تبعیض و نابرابری میدهد. بیعدالتی ریشه در نادیده گرفتن اصول اخلاقی و قوانین عادلانه دارد و میتواند در سطوح فردی، اجتماعی و بینالمللی ظاهر شود. این پدیده شوم، خود را در اشکال گوناگونی همچون تبعیض در توزیع منابع، نقض حقوق بنیادین بشر، قانونشکنی توسط صاحبان قدرت و ایجاد نابرابریهای ساختاری نشان میدهد. پیامدهای بیعدالتی میتواند بسیار گسترده باشد و از ایجاد نارضایتی و کاهش اعتماد عمومی تا بروز تنشهای اجتماعی و درگیریهای جدی را در پی داشته باشد. وجود بیعدالتی، آرامش و تعادل جامعه را برهم زده و مانع اصلی در مسیر پیشرفت و توسعهی همهجانبه محسوب میشود.
مبارزه با بیعدالتی مستلزم تلاش جمعی برای استقرار حاکمیت قانون، ترویج فرهنگ عدالتخواهی و تقویت نهادهای ناظر بر اجرای عدالت است. برقراری عدالت نهتنها به معنای رفع تبعیض، بلکه در گرو ایجاد فرصتهای برابر برای تمامی اعضای جامعه است. تنها در سایهی عدالت میتوان زمینهی شکوفایی استعدادها، حفظ کرامت انسانی و تحقق جامعهای متعالی را فراهم نمود.