کلمه خویش در زبان فارسی به معنای خود یا خودِ شخص به کار میرود و به نوعی به هویت فرد اشاره دارد. این واژه بارزترین جایگزین ادبی و محترمانه برای «من» یا «خود» است و نشاندهنده تمرکز بر ذات، شخصیت یا حالت درونی فرد است. از نظر معنایی، این کلمه با واژههایی مانند خود، نفس، شخص و خویشاوند نزدیک است و بسته به متن بار معنایی روانی، عاطفی یا اجتماعی پیدا میکند. این واژه بار معنایی محترمانه و عمیق دارد و گاه به مفهوم هویت و شخصیت فرد نیز تعمیم داده میشود؛ در مکالمات روزمره کمتر استفاده میشود و بیشتر جنبه ادبی و تأکیدی دارد.
به عنوان مثال اصطلاح خویش انداز به عکسی گفته میشود که شخص از خودش میگیرد. این نوع عکسها به عنوان ابزاری برای نمایش خود و هویت فردی در شبکههای اجتماعی و دیگر رسانهها استفاده میشوند. از سوی دیگر خویش فرما به معنای خوداشتغالی است و به افرادی دلالت دارد که به طور مستقل و بدون وابستگی به دیگران، کسب و کار یا فعالیتی را راهاندازی و مدیریت میکنند. این اصطلاح به نوعی به خودکفایی و تلاش فردی در زمینههای اقتصادی و شغلی اشاره دارد.