این اسم در زبان فارسی دارای معانی و کاربردهای مختلفی است که به شرح زیر است:
سرود و نغمه: نوا به قطعه‌ای از موسیقی گفته می‌شود که شامل ملودی و متن شعر است و برای بیان احساسات، داستان‌ها یا پیام‌های خاصی خلق می‌شود. این آثار می‌توانند در سبک‌ها و ژانرهای مختلف به صورت انفرادی یا گروهی اجرا شوند.
ناله: نوا به نوعی از صدا یا آوای احساسی دلالت دارد که ناشی از درد، غم یا اندوه است. این صدا می‌تواند به صورت غیرکلامی و به شکل گریه، زاری یا فریادهای نرم و مداوم بیان شود و به ابراز احساسات و جلب توجه دیگران کمک می‌کند.
وسایل زندگی و روزی: نوا به معنای آنچه که برای زندگی و معیشت ضروری است، نیز به کار می‌رود.
دستگاه موسیقی: یکی از دستگاههای موسیقی سنتی ایرانی است که به مقام نوا مربوط می‌شود و ارتباط نزدیکی با دستگاه شور دارد. این دستگاه یک واحد مستقل در ردیف موسیقی ایرانی است و دارای گوشه‌های متعددی می‌باشد که برخی از آن‌ها در دستگاههای دیگر نیز وجود دارند. این مقام همچنین به آواز بیات اصفهان نزدیک است و به گام کوچک نظری (مینور تئوریک) در موسیقی غربی شباهت دارد.
آواز پرندگان: این واژه به آواز خوش صدای پرندگانی مانند بلبل اشاره دارد و می‌تواند به زیبایی و دلنشینی صداهای طبیعی نیز اشاره کند.
آواز و الحان قدیمی: در گذشته، این کلمه به الحان و آوازهای قدیمی اشاره داشته که در موسیقی ایرانی مورد استفاده قرار می‌گرفته است.
نفع و سود: در معنای مجازی، این واژه می‌تواند به نفع و سود اشاره کند، و نشان‌دهنده تأثیرات سازنده‌ای باشد که از طریق فعالیت‌ها و تصمیمات هوشمندانه به دست می‌آید و به رشد و شکوفایی کمک می‌کند.
