طهمورث

طَهْمورِث که به دیوبند و زیناوند نیز معروف است، طبق اَوِستا، پسر وَیوَنگهان و سومین شاه پیشدادی به شمار می‌آید. در شاهنامه فردوسی، او به عنوان پسر هوشَنگ معرفی شده است. بر اساس روایت فردوسی، طَهمورِث پس از هوشنگ به سلطنت رسید. او پشم و موی گوسفند و دیگر چهارپایان کوچک را کوتاه کرد و به مردمش هنر رشتن و بافتن را آموخت. همچنین، ماکیان را به زندگی خانگی دعوت کرد. وزیر طهمورث، فردی خردمند به نام شهرَسپ بود که به ساماندهی امور پرداخت. در رام یَشت، از اَوِستای متأخر آمده است که طهمورث زیناوند از فرشتۀ هوا خواست تا بر تمامی انسان‌ها، دیوان، جادوان و پریان تسلط یابد. او دو گروه از این موجودات را به بند کشید و برخی از دیوان که خسته و درمانده شده بودند، از او درخواست زنهار کردند و نوشتن سی نوع خط را به او آموختند. طهمورث اهریمن را به شکل اسب درآورد و تا انتهای زمین بر آن سوار شد. او پس از سی سال فرمانروایی درگذشت و مدت سلطنتش را ۴۰۰ سال و حتی ۱۰۰۰ سال نیز ذکر کرده‌اند. فرانَک، مادر فریدون و آبتین را از نسل طهمورث می‌داند.