دستاویز واژه‌ای است که در زبان فارسی به معنای وسیله یا بهانه به کار می‌رود. به عبارت دیگر این کلمه به هر چیزی گفته می‌شود که به نوعی به عنوان ابزار یا وسیله‌ای برای رسیدن به هدفی خاص مورد استفاده قرار گیرد.
به طور خلاصه:
دستاویز به معنای سند یا مدرک: چیزی که برای اثبات یک ادعا یا حق به کار می‌رود.
دستاویز به معنای وسیله یا بهانه: چیزی که به عنوان ابزار یا توجیهی برای یک عمل استفاده می‌شود.
( دست آویز ) دست آویز. [ دَ ] ( اِ مرکب ) آنچه همراه آورند و وسیله مدعای خود سازند. ( برهان ). چیزی که تمسک بدان کنند و آنرا وسیله مدعای خود سازند. ( آنندراج ). در لهجه شوشتر «دس اوویز» گویند، و آن تمسک و سند باشد. ( لغت محلی شوشتر، نسخه خطی ). وسیله. ( منتهی الارب ). ذریعة. ذرعة. حجت. دلیل. سند. تمسک. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). أدمة. وصر. ( از منتهی الارب ). راه. ممر. واسطه. وسط. عدة. عدت. وجه. چاره. کفاف. گریز: هیچ دست آویزی را پای برجای نماند. ( کلیله و دمنه ).