یوغ

یوغ به معنی وسیله‌ای است که برای اتصال دو حیوان به هم و به یک وسیله نقلیه یا ابزار کار استفاده می‌شود است. این واژه معمولاً به دو نوع جانور، مانند گاو یا الاغ، که با هم به یک بار یا شخم‌زنی کمک می‌کنند، اشاره دارد. در معنای مجازی، یوغ ممکن است به بار یا فشاری که بر دوش کسی است، نیز اشاره کند. این واژه در ادبیات و اشعار نیز به کار می‌رود تا احساسات و وضعیت‌های مختلف را توصیف کند.

گاو گر یوغی نگیرد می‌زنند هیچ گاوی که نپرد شد نژند
عین عین کرده چشم را به دروغ راست مانند گاو جسته زیوغ
ای مردمی به صورت جسم و به دل ستور بر گردن تو یوغ من است و سپار من
مهار معدلت آمد نسیم داد ورزید کدیور آمد و دنبال یوغ و خیش گرفت
ای همه قول تو نفاق و دروغ پیش دنیا تو گردن اندر یوغ

تصویر معنی یوغ

لغت نامه دهخدا

یوغ. ( اِ ) یغ. آن چوبی بود که بر گردن گاو نهند یعنی بندوق. ( لغت فرس اسدی ). چوبی که بر گردن گاو زراعت و گاو گردون گذارند. ( ناظم الاطباء ) ( برهان ) ( از انجمن آرا ). چوبی که بر گردن گاو قلبه نهند. به هندی جو نامند. ( از آنندراج ). چوبی است که برزیگران بر گاو بندند به وقت زمین شکافتن. ( فرهنگ اوبهی ). سَمیق. اُرْعُوّة. ربقه. جُغْ در تداول جنوب خراسان

فرهنگ معین

(اِ. ) چوبی که هنگام شخم زدن زمین بر گردن گاو می گذارند.

فرهنگ عمید

چوبی که هنگام شخم زدن زمین روی گردن جفت گاو می گذارند و گاوآهن را به آن می بندند: همی گفت با او گزاف و دروغ / مگر کاندر آرد سرش را به یوغ (ابوشکور: شاعران بی دیوان: ۱۰۳ ).

فرهنگ فارسی

چوبی که هنگام شخم زمین روی گردن جفت گاومی گذارند، جوغ و جغ نیز میگویند
(اسم ) چوبی که برگردن گاو شخم زن نهند.
نام سعد بلع یکی از منازل قمر به لغت سغد و خوارزم

فرهنگستان زبان و ادب

{yoke} [حمل ونقل دریایی] قاب یا میله ای فولادی که بخش میانی آن خالی است و سر محور سکان به آن محکم می شود و میله های اتصال سکان افزار به دو سر آن متصل می شود