کلمه یاوه در زبان فارسی به معنای سخن بی‌اساس و بی‌محتوا است و به عبارتی به حرف‌هایی اطلاق می‌شود که ارزش و اهمیت خاصی ندارند. این واژه به همین شکل نوشته می‌شود و باید از نوشتن آن به اشکال دیگر پرهیز کرد. این کلمه معمولاً به عنوان اسم به کار می‌رود و می‌توان آن را به تنهایی یا در جملات مختلف استفاده کرد. در برخی موارد، این کلمه به عنوان صفت نیز به کار می‌رود. برخی افراد ممکن است از عبارات یاوه‌گویی یا یاوه‌سرایی استفاده کنند که این کاربردها نیز صحیح هستند، اما باید توجه داشت که این واژه به تنهایی نیز مفهوم را به خوبی منتقل می‌کند. هنگام استفاده از آن، لازم است که متن یا گفتار شفاف و صریح باشد و از به کار بردن افراطی واژگان بی‌معنی یا بی‌اساس خودداری شود.
یاوه
لغت نامه دهخدا
یاوه. [ وَ / وِ ] ( ص ) سخنان سردرگم و هرزه و هذیان و فحش و دشنام. ( برهان ). [ سخن ] هرزه و بیهوده. ( آنندراج ) ( غیاث اللغات ). بیهوده وهذیان. ( اوبهی ). هذیان و هرزه. ( سروری ). ایمه. ( برهان ذیل ایمه ). بی معنی. مهمل. غاب. یافه
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. (اسم ) ویژگی سخن بی معنی.
۳. (قید ) [قدیمی] یله و سرخود، بی سرپرست.
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
جملاتی از کلمه یاوه
یاوه کرده وسوه باشی دلا گر طرب را باز دانی از بلا
اندر آن حمام پر می‌کرد طشت گوهری از دختر شه یاوه گشت
ماننده اولیا نخواهد شدن از یاوه خوردن خر گیا را
