گوشواره

گوشواره (به انگلیسی: earring) یک نوع زیورآلات است که به طور معمول بر روی گوش‌ها آویزان می‌شود. این زیورآلات از مواد مختلفی مانند طلا، نقره، پلاستیک، سنگ‌های قیمتی یا مروارید ساخته می‌شوند و در اشکال و اندازه‌های متنوعی طراحی می‌شوند.

انواع گوشواره

حلقه‌ای: این نوع به صورت حلقه‌هایی هستند که دور گوش آویزان می‌شوند و می‌توانند کوچک یا بزرگ باشند.

آویز: این گوشواره‌ها به وسیله یک زنجیر یا بند به گوش وصل می‌شوند و می‌توانند آویزهایی با اشکال مختلف داشته باشند.

میخی: اینها به صورت یک میخ کوچک هستند که در لاله‌ی گوش قرار می‌گیرند و بسیار ساده و ظریف هستند.

کاربردها و معنی

گوشواره‌ها به عنوان زیورآلات، نقش مهمی در زیبایی و استایل افراد دارند و می‌توانند به عنوان نمادی از فرهنگ، سلیقه و شخصیت فرد عمل کنند. همچنین به عنوان نشانه‌ای از بلوغ یا وضعیت اجتماعی نیز به کار می‌روند. علاوه بر زیبایی، آن‌ها می‌توانند به عنوان یک هدیه مناسب برای مناسبت‌های مختلف مانند تولد، سالگرد و جشن‌ها نیز در نظر گرفته شوند.

تصویر معنی گوشواره

لغت نامه دهخدا

گوشواره. [ گوش ْ رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) گوشوار. نام زیوری که در گوش کنند. ( غیاث ).زیوری که در گوش آویزند و آن را به تازی قرط خوانندو ستاره و برق از تشبیهات او است. ( آنندراج ). گوشوار. ( شعوری ج 2 ورق 327 ). داچک. ( برهان قاطع ). حادور. خَربَصیص. خُلد. ( منتهی الارب ). خَلَدة. ( منتهی الارب )( از المنجد ). رَعثَة و رَعَثَة. شُنتُرة و شَنتَرة.شَنف. ( منتهی الارب ). قرط. ( دهار ). مِعقَب. نَطَفة. نُطَفَة. ( منتهی الارب ). بعضی از انواع گوشواره به اصطلاح زرگران بدین قرار است: خوشه انگوری، زنگی، سیب گلابی، گویی، آویز سبز، تخته ای، خوشه مروارید، چسبان یاقوتی، جناغی، پیاله ای، هشت چنگ، دورچنگ، لوزی، مهری، ماری، بازوپیچ، دو نگینه، سه نگینه و گویی ملیله. ( فرهنگ نظام ). پیشینیان را عادت بر این بود که گوشواره در گوشهای خود بیاویزند باید دانست که این عادت انحصار به زنها نداشت و گوشواره و سایر زینتها در نزد اسماعیلیان بسیار بود. ( قاموس کتاب مقدس ):
باشد ستاره در شب تاریک رهنما
شد زیر زلف رهزن من گوشواره اش.صائب ( از آنندراج ).قربان آن بناگوش و آن برق گوشواره
با هم چه خوش نماید این صبح و آن ستاره.کلیم ( از آنندراج ).- گوشواره فلک؛ ماه نو. ( برهان ) ( رشیدی ) ( مجموعه مترادفات ص 373 ). رجوع به گوشوار فلک در ذیل گوشوار شود.
- امثال:
گوش باشد گوشواره بسیار است. ( امثال و حکم ج 3 ص 1331 ).
گوشواره عزیز است گوش عزیزتر است. ( امثال و حکم ج 3 ص 1333 ).
|| به اصطلاح اهل دفتر، وسط عرض ورق دفتر است که عقد میزان آنجا نویسند. ( غیاث ). به اصطلاح میرزایان دفتر وسط عرض فرد دفتر که عقد میزان در آن نویسند. ( فرهنگ نظام ). به اصطلاح سیاق، آنجای از وسط فرد که عقد میزان در آنجا نویسند. || خلاصه حساب. || مجموع و حاصل. || مقدار زیاد. ( ناظم الاطباء ). || به اصطلاح شعرا مطلع که بعد مقطع آرند. ( غیاث ) ( از آنندراج ). پس گوشواره مطلع دوم باشد. ( چراغ هدایت ):
طغرا در آخر غزل آورد مطلعی
کان گوشواره طرز سخن دانی منست.طغرا ( از فرهنگ نظام ).در این غزل چو به از گوشواره بیتی نیست
من از نیابت طغرا گهر نثارکنم.ملاطغرا ( از آنندراج ) ( چراغ هدایت ). || دوچوب از تخت که تختها بر آن به میخها محکم کنند چنانکه گویند گوشواره عرش. ( فرهنگ چراغ هدایت ).

فرهنگ معین

(رِ ) (اِمر. ) = گوشوار: ۱ - زینتی که زنان در گوش آویزند. ۲ - آن است که بر دو جانب در ورودی های ساختمان دو ستون بنا کرده و نیم آجر عقب تر سازند.

فرهنگ عمید

زیوری که زنان در پرۀ گوش خود آویزان می کنند.

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - مطلعی که پس از مقطع آرند مطلع دوم: طغرا در آخر غزل آورد مطلعی کان گوشواره طرز سخن دانی من است. ( طغرا ) ۴ - دفتر وسط عرض فرد دفتر که عقد میزان در آن نویسند. ۵ - خلاص. حساب. ۶ - مروارید بزرگی که در صدف جز آن یک نباشد. ۷ - پارچ. منقش و زر دوزی که برای زینت کنار عمامه قرار دهند.

فرهنگستان زبان و ادب

{stipule} [زیست شناسی- علوم گیاهی] هر لنگه از دو لنگه ساختار برگ مانند در دو سوی دمبرگ که به شکل خار یا غده است

دانشنامه عمومی

گوشواره یکی از جواهرها است که از زمان گذشته تاکنون و در فرهنگهای مختلف زنان و مردان استفاده می کردند و به گوش خود نصب می کردند. گوشواره ها می توانند از مواد مختلفی مثل تیتانیوم، استیل، تنگستن و رادیوم ساخته شوند
نخستین نشانه های گوشواره را می توان در تمدن ایلام یافت. در آثار برجای مانده، گوشواره هایی مربوط به این دوران یافت شده است. پس از آن نیز در پیکره های تخت جمشید می توان کاربرد گوشواره را در میان مردان در آن دوران ( نزدیک به ۲۵۰۰ سال گذشته ) دید. بر گوش چپ مرد نمکی پیدا شده در معدن نمک زنجان که مردی از مردمان روزگار ساسانی است نیز گوشواره ای از جنس طلا آویخته بود.
این گوشواره از نرمه گوش آویزان می شود، و همانگونه که اسم گذاری شده است به صورت آویزان و قدی است. معمولاً در این نوع سبک از سنگ ها درشت خیلی کم استفاده می شود ولی تزیین آن با جواهرات ریز به زیبایی آن می افزاید.
گوشواره های آویزانی را به افرادی که گردنی بلند دارند توصیه می شود.
گوشواره میخی که با استفاده از یک پین پشت گوش متصل می شود یکی از محبوب ترین مدل های مورد استفاده در ایران است. شاید بتوان گفت این علاقه به خاطر اطمینانی است که درانداختن این گوشواره دارند. پین این گوشواره بسیار محکم است و خطر گم شدن آن نسبت به دیگر مدل ها بسیار کم است.
یکی از ایرادهای این سبک که احتمالاً توجه کمی به آن می شود و دردسر ساز نیست میله یا همان حالت میخی آن است که موقع خوابیدن اگر با گوشواره باشید شما را کمی آزار می دهد و پشت گوش فرومی رود.
این سبک مناسب تک نگین های جواهر و مروارید و کسانی که گردن کوتاهی دارند مناسب است. اگر از گوشواره های برلیان و جواهرات اصل و گرانقیمت استفاده می کنید سعی کنید از طلای سفید استفاده کنید.
این سبک که به صورت حلقه می باشد مانند حلقه جا کلیدی دور گوش است. این گوشواره قفل مجزایی ندارد و یک طرف دیگر وقتی از نرمی گوش رد شد به درون طرف دیگر رفته و قفل می شود. این مدل با سایزهای مختلف می تواند مناسب هر اندازه گردنی بشود ولی این مدل اصلاً به خانوم های مسن توصیه نمی شود.
گوشواره کلیپسی که معروف ترین آن ها اکسترا است یکی از ناامن ترین مدل ها در زمینه قفل است البته جدیداً یک قفل اضافه به این مدل اضافه شده اما باز هم نیاز به توجه بیشتر دارد. توصیه می شود از این مدل با سنگ های گران قیمت استفاده نشود. ولی در باز و بسته کردن بسیار راحت است و زیبایی خاصی نسبت به دیگر گوشواره ها دارد.

دانشنامه آزاد فارسی

گوشواره (گیاه شناسی)(stipule)
زائده ای در قاعدۀ برگ یا دمبرگ برخی از گیاهان. معمولاً جفت جفت اند یا به صورت ساختاری نیمه حلقوی به یکدیگر متصل می شوند. گوشواره ها، مثلاً در بی تی راخ Galium aparine، ظاهری برگ مانند دارند. در اقاقیا Robinia خاردار یا ممکن است شبیه فلس هایی کوچک باشد. در برخی گونه ها، مانند نخود فرنگی Pisum sativum، گوشواره ها بزرگ اند و به نحو چشمگیری بر فتوسنتز تأثیر می گذارند.