گلند

از هرچه خوب روی و گلندام و سروقد ما را، اشارتی ز دو ابروی یار بس

کانک زیر گنبد نیلوفری دارد وطن از گلندامی ندارد چاره و ما از گلی

چو آن مهوش نمیارم پریروئی بزیبائی چو آن لعبت نمی بینم گلندامی بطنّازی

آنرا که سرو و گل بنظر جلوه میکند هرگز ندیده سرو گلندام سیمتن

بر سرو قامتان گلندام کوی تست بر سرو صوت قمری وگلبانگ سارها

آنکس که شود کشته ز تیغ تو گلندام کارش بود از جمله عشاق تو بر کام