کیان

کیان. [ ک َ ] ( اِ ) جمع کی [ ک َ / ک ِ ] باشد، یعنی پادشاهان جبار بزرگ. ( برهان ) ( آنندراج ). ج ِ کی. پادشاهان بزرگ. ( ناظم الاطباء ). ج ِ کی، پادشاه ( مطلقاً ). ( فرهنگ فارسی معین ). ج ِ فارسی کی [ ک َ / ک ِ ]. جبابره. ( مفاتیح، از یادداشت به خط مرحوم دهخدا )

(کَ ) (اِ. ) جِ کی، پادشاهان.
(کُ ) (اِ. ) خیمة گردی که به یک ستون برپا باشد.

۱. [جمعِ کی] = کِی۲: بپرسیدشان از کیان جهان / / وزآن نامداران و فرخ مهان (فردوسی: ۱/۱۲ ).
۲. [مجاز] بزرگان.
چه کسانی؟.
شالوده، هستی، بنیان: کیان خانواده.
طبیعت.
خیمه، چادر: همه بازبسته بدین آسمان / که بربرده بینی به سان کیان (ابوشکور: شاعران بی دیوان: ۱۰۴ ).

دومین سلسله پادشاهی از دوره تاریخ افسانه یی ایران. کریستن سن و گروهی دیگر باستناد اوستا و داستانهای ملی و دینی ساسانی معتقداند که تاریخ کیانیان واقعی است و بر مبنای اساطیری استوار نیست. پادشاهان این سلسله را باین ترتیب آورده اند: ۱ - کیفباد ( کیغباد ) ۲ - کیکاوس بن کیقباد ۳ - کیخسرو بن سیاوش بن کیقباد ۴ - کی مهراب بن کیوجی بن کی منش بن کیقباد. ۵ - گشتاسب بن لهر اسب ۶ - بهمن بن اسفندیار بن گشتاسب ۷ - همای بنا بروایتی زن و بروایتی دختر بهمن که پس از وی بر تخت نشست ۸ - داراب اول پسر همای. ۹ - داراب دوم وی با اسکندر جنگها کرده و شکست خورد و در نتیجه سلسله کیانی از بین رفت. توضیح ازین فهرست پیدا است که دو تن آخر از سلسله کیانی با دو تن از سلسله هخامنشی ( داریوش اول داریوش سوم ) تطبیق میکند.
( اسم ) جمع کون هستیها و جودها. یا کیان ثلاثه. ۱ - روح و نفس و جسد. ۲ - آب و روغن و زمین. ۳ - زیبق و کبریت و ملح.
بودن. کون. یا هست شدن. حادث شدن.

اسم: کیان (پسر) (فارسی) (تاریخی و کهن) (تلفظ: ki (e) yān) (فارسی: کيان) (انگلیسی: kiyan)
معنی: پادشاهان، بزرگان، سروران، ( به مجاز ) سروران و بزرگان، ( اَعلام ) ) کی ها، هرکدام از پادشاهان داستانی ایران از کیقباد تا دارا، پادشاهان و سلاطین، ) نام شهرستانی در شهرکرد، در استان چهارمحال و بختیاری، سلاطین، دومین سلسله پادشاهی از دوره تاریخ افسانه ای ایران

ماهنامۀ فرهنگی، ادبی، هنری، اجتماعی، چاپ تهران. صاحب امتیاز مصطفی رخ صفت و مدیرمسئول رضا کفاش تهرانی بود و ماشاءالله شمس الواعظین و ابراهیم خلیفه سلطانی سردبیران آن بودند. نخستین شماره در ۱۳۷۰ منتشر شد. کیان، فراتر از نشریه ای تئوریک، عرصۀ فکری نواندیشان دینی، و سبب به وجود آمدن حلقۀ کیان شد. علاوه بر نیروهای فرهنگی، گروهی از سیاستمداران نیز به آن پیوسته بودند. در ۱۳۷۹، کیان توقیف شد.

(جمع): کی، نسل سلسله پادشاهان ایرانی، ایران باستان بویژه در شاهنامه. ز تخم کیان بی‌گمان کس نبود.... که هرگز پیاده نبرد آزمود
خیمه گِردی که به یک ستون برپا باشد.

💡 فرود آمد از اسب و بگشاد بند ز فتراک خویش آن کیانی کمند

💡 ز تخم کیان بی گمان کس نبود که هرگز پیاده نبرد آزمود

💡 زهفتاد شاه از نژاد کیان که بستند بر تخت ایران میان