کشتمان

لغت نامه دهخدا

کشتمان. [ ک ِ ] ( اِ مرکب ) صحرای کشته و زراعت شده. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

(کِ ) (اِمر. ) زمینی که در آن چیزی کاشته باشند.

فرهنگ عمید

کشتمند، مزرعه.

ویکی واژه

زمینی که در آن چیزی کاشته باشند.

جمله سازی با کشتمان

ایا بهست از ین خوان که کشتمان آبا از آنکه جیفه مسموم شد ابای جهان