اسم ژوبین به معنای نیزه‌ی کوچکی که در جنگهای قدیم به سوی دشمن پرتاب می‌کردند به خوبی نمایانگر تاریخچه‌ی غنی و فرهنگی آن است. این نام از ریشه فارسی نشأت می‌گیرد و در متون قدیمی به‌ویژه در ادبیات کلاسیک فارسی به وضوح مشاهده می‌شود. در گذشته، واژه‌ی زوبین یا ژوپین نیز به این شکل تلفظ می‌شده و این نشان‌دهنده‌ی تغییرات زبانی و فرهنگی در طول زمان است. به‌ویژه در شاهنامه‌ی فردوسی، که یکی از مهم‌ترین آثار ادبی ایران به شمار می‌آید، نام ژوبین به‌عنوان نمادی از شجاعت و مقاومت در برابر دشمنان آمده است. این نام به نوعی نمایانگر قدرت و استقامت جنگجویان ایرانی در دوران‌های مختلف تاریخی است و به ما یادآوری می‌کند که چگونه ابزارهای جنگی و نمادهای فرهنگی می‌توانند در شکل‌گیری هویت ملی یک قوم نقش بسزایی داشته باشند. همچنین، استفاده از این نام در فرهنگ معاصر نشان‌دهنده‌ی ارادت و احترام به تاریخ و ادبیات پیشینیان است و می‌تواند به عنوان یک الگوی الهام‌بخش برای نسل‌های آینده عمل کند.
ژوبین
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
فرهنگ اسم ها
معنی: نوعی نیزه کوچک با سر دو شاخه و نوک تیز، نام پسر پیران، ژوپین، زوبین، نیزه ی کوچک که در جنگهای قدیم به سوی دشمن پرتاب می کردند، ( در اعلام ) نام پسر پیران زوبین
دانشنامه آزاد فارسی
ویکی واژه
از ادوات جنگی در ایران باستان که در شاهنامه به دفعات استفاده شده است.
امروزه از نامهای پسران است.
به معنی "تیری در چله کمان، نشانه رفته و آماده ی پرتاب " تعبیر می شود.
جملاتی از کلمه ژوبین
به ژوبین و شمشیر بردند دست به ارژنگیان اندر آمد شکست
به ژوبین ورا نیز افکند خوار غو نای بر شد به چرخ چهار
دو لشکر برابر ستادند باز برآمد دم نای ژوبین دراز