چشم پوشی

کلبهٔ ما ساز و برگ چشم پوشیدن نداشت بوریا خواباند پهلویی‌که مژگان‌کرد طرح

چو شمع ای سیدا از هستی خود چشم پوشیدم به یک مژگان زدن بر هم زدم هنگامه خود را

چشم پوشیدیم و برما و من استغنا زدیم از مژه بر هم زدن بر هر دو عالم پا زدیم

تو شمع‌ محفلی تاکی نخواهی چشم پوشیدن برای خواب نازت هرکه هست افسانه‌ای دارد

لب بست و چشم پوشید پیشت رفیق و جان داد در آرزوی حرفی، در حسرت نگاهی

این خیال آباد را نتوان به چشم باز دید چشم پوشیدن زدنیا کار عینک می کند