لفظ وند یک عنصر زبانی است که خود به تنهایی معنی مستقلی ندارد و تنها در ترکیب با کلمات دیگر می‌تواند معنای جدیدی ایجاد کند. این عنصر می‌تواند به عنوان پیشوند یا پسوند عمل کند.
در پیشوند وند قبل از ریشه یا کلمه اصلی قرار می‌گیرند و به آن ویژگی خاصی می‌بخشند. و پسوند به وندهایی اطلاق می‌شود که در انتهای کلمه قرار می‌گیرند. به عنوان مثال فولادوند.
از طرفی دیگر وند به معنی آوند نیز به کار می‌رود و به ظرف‌ها و اناءهایی مانند کاسه، کوزه، و طبق که برای نگهداری و حمل مواد مختلف استفاده می‌شوند اشاره دارد.
