وزیدن

وزیدن. [ وَ دَ ] ( مص ) هبوب. دمیدن. ( آنندراج ). رفتن باد از جایی به جایی. جنبیدن باد. ( ناظم الاطباء ). آمدن باد. جهش. جستن:
زاغ بیابان گزید خود به بیابان سزید
باد به گل بروزید گل به گل اندر غژید.کسایی.آنک را بر باد خواهی داد دل
یک وزیدن باد از سوی تو بس.عطار.تو دادی بر نخیلات و نباتات
به حکمت باد را حکم وزیدن.عطار.باد گلبوی سحر خوش میوزد خیز ای ندیم
بس که خواهد رفت بر بالای خاک ما نسیم.سعدی.گلبن عیش میدمد ساقی گل عذار کو
باد بهار میوزد باده خوشگوارکو.حافظ.یارب کی آن صبا بوزد کز نسیم آن
گردد شمامه کرمش کارساز من.حافظ. || پراکنده شدن. ( آنندراج ).
- وزیدن بو؛ پراکنده شدن بو. ( آنندراج ):
همه وسواس تمنا همه سودای وصال
میوزد بوی جنون از گل اندیشه ما.سنجر کاشی ( از آنندراج ).|| روییدن گیاه و موی و جز آن. ( ناظم الاطباء ). بالیدن. ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ).

(وَ دَ ) [ په. ] (مص ل. ) حرکت کردن باد یا نسیم.

حرکت کردن باد یا نسیم، برآمدن باد.

حرکت کردن بادیانسیم، بر آمدن باد، جنبش هوا
( مصدر ) ۱ - جنبیدن هوا حرکت کردن نسیم و باد: یارب. کی آن صبا بوزد کز نسیم آن گردد شمام. کرمش کار ساز من. ( حافظ ) ۲ - روییدن گیاه موی و جز آن بالیدن.

وزیدن ( به انگلیسی: Blew ) آلبوم چندآهنگه و همچنین ترانه ای از نیروانا است که در سال ۱۹۸۹ میلادی منتشر شد.

حرکت کردن باد یا نسیم.

💡 باد صبا باز وزان شد به باغ بر گل و گلزار وزیدن گرفت

💡 باد صرصر چون وزیدن در گرفت هر چنار و عرعر از بن برگرفت

💡 بر زلف تو چون باد وزیدن گیرد از هر طرفی مشک وزیدن گیرد

💡 چو گیرد صرصر محنت وزیدن نباید همچو کاه از جا پریدن

💡 وزیدنِ باد «علت» و تکان خوردن شاخه‌های درخت «معلول» است.