معنی والاتبار

لغت نامه دهخدا

والاتبار. [ ت َ ] ( ص مرکب ) عالی نسب. والانژاد. نسیب. بزرگزاد. نجیب زاده. که تباری عالی و والا دارد.

(تَ ) (ص مر. ) دارای اصل و نسب، نجیب زاده.

والانژاد، نجیب زاده، دارای اصل ونصب عالی.

( صفت ) دارای اصل و نسب عالی والانژاد نجیب زاده.

دارای اصل و نسب، نجیب زاده.

هر دو والاتبار و صاحب‌قدر هر دو عالی‌مقام و محتشمند

مانا شنیده ای که پیمبر بروز خم اینکار با پسر عم والاتبار کرد

چو بشنید کان شاه والاتبار یکی گوشه بگزیده در نوبهار

کآمد از خرگه برون خورشیدوار نوجوان شهزاده ی والاتبار

گوشه گیرد عقل و گرید زار زار بهر آن شهزاده ی والاتبار