هوید

یک ذات بنقش دو جهان دید هویدا هرکس که دل از زنگ دویی پاک ز دودست

چه باشد نورالانوار این هویداست بود ذاتی که اسماء را مسماست

طس تِلْکَ آیاتُ الْقُرْآنِ وَ کِتابٍ مُبِینٍ (۱) این طس آیتهای قرآن است و آیتهای نامه روشن و هویدای آشکارا.

پنهان ز همه راز دل ای جان و جهانم گوئیم به تو گرچه هویدا نتوان گفت

ارکیده‌ها از ابتکارهای لیلی بودند که او در کاشت و نگهداری آن تلاش زیادی می‌کرد و هر روز یکی از آن‌ها بر یقه کت هویدا دیده‌می‌شد.

خورشید و مه از فراز آنها چون سر عَلَم از عَلَم هویدا