نیابت داشتن به معنای وکالت و نمایندگی از سوی شخصی دیگر است، که در آن فرد نیابت‌کننده، اختیارات و مسئولیت‌های ویژه‌ای را برای انجام امور مشخصی به نماینده خود واگذار می‌کند. این مفهوم در بسیاری از زمینه‌ها، از جمله حقوقی و مالی، کاربرد دارد و به افراد این امکان را می‌دهد که در مواقعی که خود قادر به انجام امور نیستند، شخص دیگری را به جای خود منصوب نمایند. در نیابت داشتن، نماینده باید با دقت و با توجه به منافع نیابت‌کننده عمل کند و در چارچوب اختیارات اعطا شده به او تصمیم‌گیری کند. این فرآیند معمولاً شامل توافقات کتبی است که شرایط و حدود نیابت را مشخص می‌کند. بنابراین، مفهوم نیابت داشتن نه تنها نشان‌دهنده اعتماد و مسئولیت‌پذیری است، بلکه نیاز به شفافیت و تعریف دقیق محدودیت‌های اختیارات را نیز ایجاب می‌کند. در نتیجه، اطمینان از شایستگی و صلاحیت نماینده، بخش مهمی از این فرآیند به شمار می‌آید.
