نگار

شهری تاریخی و مرکز بخش نگار در شهرستان بردسیر استان کرمان است که در جنوب شرقی ایران واقع شده است. این شهر دارای آب و هوایی با تابستان‌های نسبتاً گرم در روز و خنک تا سرد در شب و همچنین زمستان‌های سرد می‌باشد. در ارتفاع ۲٬۰۹۱ متری از سطح دریا و در دشتی مرتفع قرار دارد. فعالیت اصلی ساکنان این شهر کشاورزی است و به دلیل موقعیت جغرافیایی‌اش در مسیر کرمان - بافت، مکانی مناسب برای فروش محصولات دامی به شمار می‌آید. این شهر کهن به واسطه قرارگیری در مسیر تاریخی کرمان - بندرعباس در زمان‌های گذشته از شکوه و جلال خاصی برخوردار بوده است. آتشکده تاریخی واقع در شمال شهر، نشان‌دهنده اهمیت این منطقه در دوران قدیم است. مردم آن به خاطر مهربانی و مهمان‌نوازی‌شان شناخته شده‌اند و این ویژگی‌ها ریشه در تاریخ و تمدن کهن و باستانی آن‌ها دارد. به معنای نگاشتن است و از مصدر نگاشتن به دست آمده است. این واژه به تصاویری اشاره دارد که بر روی کاغذ یا سطوح دیگر کشیده می‌شود. به عبارتی، نقش‌ها، گل و بته‌ها و اشکال هندسی رنگارنگی هستند که بر روی اشیاء ترسیم می‌شوند. نقش مترادف‌هایی چون آرایش دارد و به معنای آب و رنگ، بزک، خط و خال و سرخاب و سفیداب نیز به کار می‌رود. در ترکیباتی مانند رنگ و نگار، به معنای زیبایی و جذابیت است. این واژه‌ها به زیبایی، جمال و جوانی اشاره دارند و به تصاویری که چهره را زیباتر می‌کنند، مربوط می‌شوند. نقش نگین به تصاویری اشاره دارد که بر روی نگین انگشتری حک می‌شود. همچنین، نقش‌هایی که بر سکه‌ها ضرب می‌شود، به صورت یا عبارتی که بر سکه‌ها نقش می‌بندد، اشاره دارد. نقش‌هایی که از حنا بر دست و پا در روز جشن کشیده می‌شود و با آهک و نشادر سیاه می‌شود، نیز به معنای نقش است. این نقوش، به ویژه نقوشی که زنان بر دستان خود می‌کشند، به زیبایی و آرایش دست‌ها مربوط می‌شود و به آن نگاربسته گفته می‌شود.