واژه نکوی در شعر و ادبیات فارسی جایگاه ویژه‌ای دارد و به عنوان صفتی برای توصیف زیبایی، نیکی و فضیلت به کار می‌رود. شاعران بزرگ فارسی‌زبان مانند حافظ، سعدی و فردوسی از این واژه برای بیان احساسات مثبت و توصیف شخصیت‌های نیکو استفاده کرده‌اند. واژه نکوی به طور معمول در قالب تشبیه و استعاره برای ایجاد تصاویری زیبا و معنادار در اشعار به کار می‌رود و به عمق مفاهیم اخلاقی و انسانی می‌افزاید.
نکوی
لغت نامه دهخدا
جملاتی از کلمه نکوی
از گریهٔ خود بسی نکویی دارم وز گوهر اشک هر چه گویی دارم
نام نکویی چو برون شد به کوی در نتوانی که ببندی به روی
بوده از حیثِ نکویی جنّتِ روی زمین شهریاران را بر این خاک از شرف بودی جبین
شعر من گر به سر زلف نکویان بندی با تو آنگونه شود رام که با افسون مار
گفتم که خط تو جانب من گیرد آن هم طرف روی نکوی تو گرفت
